7 nov. 2014

Naar aanleiding van een reactie van mijn kant op enkele foto’s die waren geplaatst op Onstwedde.info is mij gevraagd of ik ook een stukje wilde schrijven voor de rubriek “hoe is het met”.

Ik ben Jan Geert Hilgenga, geboren in 1965 in de bakkerij aan de Dorpsstraat 41, zoon van Klaas Hilgenga en Dedde Wind.
Veel Onstwedders hadden in die tijd een bijnaam en als bakkerszoon kreeg ik al op jonge leeftijd de bijnaam “stoetje”.

Van de kleuterschool aan de Boslaan herinner ik me in ieder geval juffrouw Flik en de blokjes kaas die we uitgedeeld kregen en die we vaak op de rand van de zandbak oppeuzelden.
Na de kleuterschool ging ik naar de Hervormde school op de hoek Kerklaan/Havenstraat. Deze school is er niet meer, hier zijn bejaardenwoningen voor in de plaats gekomen.

Als kind was ik in Onstwedde lid van 2 sportverenigingen. De gymnastiekvereniging CGVO, waar ik toch behoorlijk kon meekomen.
De voetbalvereniging Onstwedder Boys, waar ik als jongste lid samen met het oudste lid, Aike Meendering in 1973 de opening van de nieuwe kantine mocht verrichten. Ik heb alle jeugdelftallen doorlopen, maar helaas tijdens een training van de A’s heb ik m’n onderbeen verdraaid en bleek dat m’n rechterkniegewricht was gebroken. Naar aanleiding hiervan is het voetballen voor mij uit den boze. Ik ben al meerdere malen aan deze knie geopereerd en ben momenteel herstellende van alweer een kunstknieoperatie, deze tweede kunstknie is ter vervanging van de eerste kunstknie, waarvan ik maar 2 jaar profijt heb gehad. Na enkele maanden zal ik weer normaal kunnen lopen, echter een lichamelijke intensieve sport beoefenen dat lukt niet meer.

Een hobby waar ik al 25 jaar veel tijd in steek is het africhten van politiehonden. We hebben meerdere honden en fokken zelf af en toe een nestje, waar we dan een pup van houden om deze af te richten of we kopen elders een pup. De honden worden afgericht volgens de richtlijnen van de landelijke organisatie KNPV. Een training van pup tot een afgerichte politiehond duurt ca. 3 jaar. Na het examen kun je deelnemen aan wedstrijden en/of demonstraties in het land of de hond wordt verkocht aan een instantie zoals: politiekorps, landmacht, luchtmacht, beveiliging of naar het buitenland. Het is altijd leuk als je een bericht ontvangt dat een door jou afgeleverde hond goed functioneert bij de nieuwe eigenaar. De drive van het africhten is om wederom met een jonge hond te beginnen en ook dit weer tot een goed resultaat te brengen.

Op 19 jarige leeftijd ben ik verhuisd naar Emmen waar ik ben gaan samenwonen met Jacoline Vedelaar, dochter van Geert Vedelaar en Tinie Renting (van de Sluisweg). Jacoline werkte toen al en nu nog steeds in het Scheperziekenhuis in Emmen.
Van het kleine appartementje zijn we verhuisd naar een 3-kamerflat. Echter als je uit een dorp komt is het wonen op 3-hoog niet een gewenste situatie. Dus ook deze flat werd al na een jaar verlaten voor een huurwoning in het 600 inwoners tellende dorpje Weerdinge vlakbij Emmen. Na hier 5 jaar te hebben gewoond hebben we in 1991 een huis gekocht 800 meter verderop richting Valthe, waar we nu nog steeds wonen.
In 1997 zijn we getrouwd, we hebben 2 kinderen: Jeroen (1997) en Jurrie (2000).

Ik heb meerdere banen gehad, van verkoper tot dakdekker tot productiemedewerker in 2-ploegen en 3-ploegen tot procesoperator in 5-ploegen. Echter door mijn beperking en problemen met m’n rechterknie werd ik voor deze werkzaamheden afgekeurd. Met behulp van re-integratie ben ik bij Handel- en Transportbedrijf Gebr. Wever te Valthermond terecht gekomen. Eerst enkele tijdelijke contracten en sinds 2000 een vast contract. Ik doe voornamelijk administratie, daarnaast verkoop en andere voorkomende werkzaamheden binnen en buiten op het terrein.

Ik vind het leuk om Onstwedde van toen en nu te volgen via Onstwedde.info. Ik kom nog regelmatig in Onstwedde, dit is voornamelijk voor familiebezoek. Wel ga ik dan meestal ook even bij de slager aan voor de metworst en bij de bakker aan voor de hardbroden.
Wellicht dat we elkaar nog eens zien of spreken als ik weer in Onstwedde ben. Bij dezen wens ik een ieder het allerbeste toe.

e-mail